Oś fabularną sztuki stanowi odbywająca się interwencyjna rozmowa Kuratorki z Heleną i Tadeuszem – rodzicami niedostosowanej społecznie, udającej psa, niespełna szesnastoletniej Zuzanny. W retrospekcjach rozgrywających się w pamięci bohaterów poznajemy traumatyczne wydarzenia z ich przeszłości. Błędy rodziców stają się przyczyną niedostosowania i osamotnienia córki. Losy rodziny – matki, ojca i dziecka - pokazane są w krzywym zwierciadle sięgając niejednokrotnie granic absurdu.