Autorka sztuki mierzy się z dwiema „nieprawdami”, jakie obowiązują dziś na temat wsi. Jedna – to ukazywanie wsi, jako siedliska wszelkiego zła, biedy, deprawacji, patologii i obciachu. Druga – to idylliczny wizerunek zdrowej, cichej i ekologicznej wsi. Groteskowa fabuła i forma pozwala uzmysłowić widzowi, jak płaskie i pozbawione szacunku bywa dzisiaj myślenie o współczesnej polskiej wsi i jak nieprawdziwy jest jej obraz choćby we współczesnym dramacie, czy filmie.